تاريخچه مختصری از تير و کمان در جهان و جمهوری اسلامی ايران و عضويت در فيتا fita
تير و کمان در قديم الايام وسيله شکار حيوانات و يک ابزار دفاعی برای انسان بوده است به طور دقيق نمی توان گفت که مردمان کدام قوم و در کدام سرزمين آن را اختراع کرده اند اما بدون شک، تاريخ استفاده از اين وسيله به پنج هزار سال قبل از ميلاد می رسد، کمان گيران همواره در ادبيات، هنر، اساطير، گويشها، داستانهای حماسی و انسان شناسی گذشته مطرح بوده اند و در تمدنهای بزرگ باستانی همچون ايران، مصر، چين، يونان و روم از آنها ياد شده است.
در تاريخ باستان، ايرانيان و مصريان دارای بهترين تيراندازان جهان بوده اند و در ارتش اين دو امپراطوري، از تير و کمان استفاده می شد. تيراندازی با کمان بين ايرانيان از جايگاه خاصی برخوردار بوده است و در اعياد و جشنهای گوناگون پير و جوان مهارت خود را به نمايش می گذاشتند.
در کتاب حماسی ملی شاهنامه فردوسی اشعاری وجود دارد که حاکی از نقش تيراندازی در بين ايرانيان قديم و جنگهای آنان بوده است و بارها از حاکمان، دليران و رزم آورانی نام می برد که در هنگام بزم و شکار، برای سرگرمی خود و مشاهده قدرت و مهارت شاهزادگان و ديگر نام آوران مسابقاتی را تشکيل داده و برندگان را مفتخر به دريافت جوايز خاص می کردند.
در داستان حماسی رزمی آرش کمانگير چنين می خوانيم:
منم آرش، کمانداری کمانگيرم
مرا تير است، آتش بر
مرا باد است، فرمانبر
در دين مبين اسلام هم آموزش و اهميت اين ورزش آنقدر بالاست که توصيه شده تيراندازی را به فرزندان خود بياموريد که تيراندازان با کمان نزد خدا گراميترند.
در قرن شانزدهم، با اختراع اسلحه آتشين ( تفنگ و توپ ) تيراندازی با کمان اهميت خود را در ارتشها از دست داد وقتی جايگاه جنگی تير و کمان از بين رفت، رفته رفته اين وسيله برای ورزش مورد توجه قرار گرفت و برای آن مسابقاتی ترتيب داده شد.
اولين مسابقه تيراندازی با کمان در سال 1673 ميلادی يورکشاير انگلستان برگزار شد و در سال 1860 ميلادی باشگاه کمانگيران در انگلستان بوجود آمد و در سال 1879 ميلادی اتحاديه ملی تيراندازی با کمان در آمريکا تاسيس شد.
امروزه ورزش يکی از اموری است که به عناوين مختلف در جهان مطرح شده و افراد زيادی به شيوه های گوناگون با آن سرو کار دارند برخي از مردم، ورزشکار حرفه ای اند و گروهی ورزشکار آماتور ، گروهی طرفدار و علاقمند به ورزش و ديدن برنامه ها، مسابقات و نمايش های ورزشی بوده و عده ای نيز از طريق ورزش امور زندگی خويش را می گذرانند. شما از کدام قشر هستيد؟
ورزش و تمرينات ورزشي برای تمام افراد مخصوصا" برای افراد جانباز و معلول که به نوعی بخشی از سلامت جسمانی خود را از دست داده اند در کاهش و رفع استرس و فشارهای عصبی ناشی از آسيبهای جسمی موثر است.
تيراندازی با کمان، يکی از رقابت انگيزترين و قابل اجراترين ورزشهای دنيا است و همين امر موجب جذابيت اين ورزش شده است تقريبا" هر کسی و با هر سنی می تواند در اين ورزش شرکت کند اين ورزش در عين مفرح بودن نياز به آمادگی جسمانی زيادی دارد و انجام اين ورزش نه تنها قدرت بدنی را افزايش می دهد بلکه تمرکز و انعطاف پذيری را هم بالا ميبرد ورزش تير و کمان به ورزشکاران درس تمرکز و صبوری می آموزد و ذهن را تقويت می نمايد.
سابقه تير و کمان در پارالمپيک :
ورزش تير و کمان بيش از 30 سال در مسابقه پارالمپيک (مسابقه معلولين) قدمت دارد برنامه های پارالمپيک شامل دوبل، انفرادی، و تيمی است که امتياز بندی مسابقه دقيقا" شبيه بازيهای المپيک ( بازيهای افراد سالم ) است مسابقات با کمی تغييرات زير نظر فدراسيون بين المللی تير و کمان (fita) برگزار می شود. مسابقه پارالمپيک شامل ورزشکاران فلج مغزی- آسيب نخاعی- معلولين خفيف ( دست و پا ) و قطع عضوها می شود .گرچه، معلولين ديگر نيز از اين رشته ورزشی لذت می برند. ورزشکاران معلول اولين بار در بازيهای استوک مندويل در سال 1948 در مسابقه تيروکمان شرکت کردند و هم اکنون 37 کشور در بازيهای پارالمپيک شرکت می کنند.
ورزشکاران معلول و جانباز در مسابقات تير و کمان بصورت ايستاده يا بر روی ويلچر می توانند در مسابقه شرکت کنند و در كل در سه نوع کلاسبندی تقسيم می شوند.
arst شامل ورزشکاران ويلچری است در اين کلاس ورزشکاران هم در دستها و هم پاهايشان دارای معلوليت هستند آنها در تحريک، قدرت و کنترل دستها محدوديتهايی دارند پاها ممکن است به دليل قطع شدن و يا محدوديتهايی شبيه آن کارآيی لازم را نداشته باشند. اين ورزشکاران بر روی ويلچر رقابت می کنند.
arw2 اين ورزشکاران در قسمت پايين تنه از جمله پاها دارای معلوليت هستند اينها نيز بر روی ويلچر رقابت می کنند.
زمين بازی:
برای افراد معلول زمين بازی دقيقا" شبيه افراد سالم طراحی شده است مسافت تيرانداز تا هدف 90 متر و حداکثر قطر هدف ( سيبل ) 122 سانتيمتر است. قطر سيبل با توجه به مسافت، تغيير می کند مثلا" قطر سيبل در فاصله 50 و 30 بايد 80 سانتی متر باشد امتيازدهی و قوانين بازيهای معلولين همانند افراد سالم می باشد بعد از هر اصابت تير به هدف امتياز محاسبه می شود اگر تير به مرکز هدف اصابت کند امتياز 10 که بالاترين امتياز می باشد برای ورزشکار محسوب می شود.
ورزشکاران در بازيهای پارالمپيک در رشته ريکرو مجاز تيراندازی هستند جنس ريکرو ترکيبی از چوب، سرب، يا کربن است و جنس تير آن از آلومينيم يا کربن است.
ارتفاع و وزن کمان بطور قابل ملاحظه ای متغير است بطور کلی به افراد ويلچری توصيه می شود کمان 48 اينچی استفاده کنند و پوند کمان نيز با توجه به سن و جنسيت ورزشکار متغير است به افراد زير 10 سال 15-10 پوند و به افراد 12 - 10 سال 15 تا 20 پوند و به زنان و دختران جوان 20 تا 30 و به مردان کمانی با پوند 30 تا 40 پيشنهاد می شود.
ورزشکاران ويلچری مجاز به استفاده از تشک پشتی و صندلی با محدويت ضخامت آن را دارند و ضخامت تشک صندلی يا ويلچر در حدود 15 سانتيمتر و پشتی تا 5 سانتی متر مجاز است.
ورزشکارانی که سطح معلوليت آنها بسيار بالاست می توانند برای زه کردن کمان از شخص ديگری کمک بگيرند مشروط بر اينکه شخص مورد نظر در طول انجام مسابقه به هيچ عنوان حق صحبت کردن و يا انتقال اطلاعات به ورزشکار را نداشته و نبايد مزاحمتی برای حريفان ديگر ايجاد کند.
ورزشکاران دو پا قطع مجازند برای حفظ تعادل خود قسمت باقيمانده پاهايشان را بوسيله بند به ويلچر يا صندلی ببندند.
اولين حضور تيم تيرو کمان جانبازان و معلولين جمهوری اسلامی ايران در سال 1994 با شرکت جانبازان عزيز از جمله آقايان: ماندگار فرد- اکبری- قمری- حيدری- کهتری- رضايی - بصام و اسلامی در کشور بلژيک بود.
تيم ملی کشورمان در مسابقات پارالمپيک سيدنی جايگاه پنجمی را از آن خود کردند و در فسپيک مالزی سال 2006 يک نقره و يک برنز را کسب کردند.
تخریب بدن با دود سیگار
دود سیگار خیلی سریع تر از تصور ما بدن را تخریب می كند
پزشكان هشدار دادند با اولین سیگاری كه می كشید ظرف تنها چند دقیقه پس از استنشاق دود سیگار به درون ریه ها، روند آسیب های ژنتیكی به بدن آغاز می شود و جالب است بدانید که خطر بروز حملات قلبی ناشی از بیماری های قلبی- عروقی به دنبال ترک کردن سیگار و در 24 ساعت نخست بعد از کشیدن آخرین سیگار، کاهش می یابد.
این پزشكان تاكید كردند: برای این كه آسیب ها و صدمات نامطلوب و ریشه ای سیگار كشیدن در بدن ظاهر شود به گذشت چند سال نیاز نیست چون این آسیب ها ظرف چند دقیقه بعد از فرو بردن دود سیگار آشكار می شوند.
در این مطالعه برای اولین بار نحوه اثرگذاری مواد خاص موجود در تنباكو روی بدن انسان و بروز آسیب های مربوط به مولكول وراثتی dna در ارتباط با سرطان به طور مفصل مورد ارزیابی قرار گرفته است.
متخصصان انجمن شیمی آمریكا در مقاله جدیدی كه به تازگی در مجله "مطالعه شیمی در سم شناسی" به چاپ رسیده، خاطرنشان كردند: شواهد پزشكی تایید می كند كه مواد مضر موجود در دود تنباكو موسوم به pahs یكی از عوامل مهم بروز سرطان ریه هستند.
به گزارش مجله نیوساینتسیت، پزشكان می گویند این تاثیر مضر به قدری سریع است كه درست شبیه تزریق مستقیم این ماده به درون جریان خون است.
این یافته برای افرادی كه تازه سیگار كشیدن را شروع كرده اند و یا امیدوار هستند كه خیلی كم سیگار می كشند، هشدار مهمی است.
قرار گرفتن در معرض دود سیگار آسیب های جدی و سریعی به بار می آورد
هر پکی که به سیگاری زده می شود، بلافاصله آسیب های جبران ناپذیری به بار می آورد.
این عقیده ی محققان دپارتمان سلامت و خدمات انسانی است که می گویند دود سیگار در بدن سیگاری های فعال و همین طور سیگار ی های غیر فعال (افرادی که خود سیگاری نیستند و تنها در معرض دود سیگار قرار می گیرند) اثرات فوری بر جای می گذارد که به مرور زمان به بروز بیماری های جدی منجر می شود.
محققان زیادی در آمریکا گرد هم آمدند تا تاثیر دود سیگار را در بدن انسان بررسی کنند و به این منظور روی افرادی که مرتبا سیگار می کشند و کسانی که که تفننی سیگاری آتش می زنند و نیز سیگار ی های غیر فعال مطالعاتی انجام دادند. آن ها به این نتیجه رسیدند که دود سیگار اثرات مخربی روی سلول های همگی این افراد ایجاد می کند که از جمله آن ها التهاب بافت ها است که با گذشت زمان به بروز بیمار های خطرناک و مرگ افراد منجر می شود.
محققان ثابت کردند که دود سیگار حاوی 100 ترکیب سمی و 70 ترکیب سرطان زا است. قرار گرفتن مرتب در معرض دود سیگار اثرات مخربی روی dna می گذارد که بدن قادر به ترمیم آن نخواهد بود. البته دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که حتی یک بار قرار داشتن در معرض دود سیگار نیز می تواند در آینده باعث ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی شود.
نقش ورزش در سلامت جسم
در ادامه ی مطلب قبلی در مورد تاثیر ورزش در کاهش وزن و افزایش مصرف انرژی، در این مطلب درباره ی چگونگی اثر ورزش در پیشگیری از بیماری ها، عقب انداختن فرآیند پیر شدن و حفظ سلامتی دستگاه های مختلف بدن از جمله سیستم قلب و عروق، تنفس، گوارش، اسکلتی و ایمنی بدن برای شما صحبت می کنیم.
1- تقویت سیستم اسکلتی و پیشگیری از ابتلا به بیماری پوکی استخوان
مشخص شده است که تقویت سیستم اسکلتی بدن و متراکم بودن آن ارتباط مستقیمی با میزان فعالیت بدنی و فشارهای مکانیکی دارد.
به طور مثال در فضانوردانی که به مدت طولانی در فضا به سر میبرند،به دلیل بیوزنی و یا در بیماران مزمن که به مدت طولانی بستری شده یا پایشان گچ گرفته شده و تحرکی ندارند، تراکم استخوانی به شدت کاهش یافته و بسیار مستعد شکستگی میشود.
این همان پدیده ای است که به آن « پوکی استخوان» می گویند و در افراد سالمند به طور شایع دیده میشود. پوکی استخوان منجر به دردهای متوسط تا شدید و مزمن اسکلتی میشود و زندگی عادی فرد را تحت تأثیر قرار میدهد.
2- به تأخیر انداختن پدیدهی سالمندی یا پیر شدن
با افزایش سن، مصرف انرژی پایه کاهش مییابد. به ازای هر 10 سال افزایش سن در بزرگسالی، میزان مصرف انرژی پایه حدود 2 تا 3 درصد کاهش مییابد، که گفته میشود به دلیل از دست دادن تودهی عضلانی بدن و افزایش بافت چربی است.
این تغییرات در ترکیب بدن را میتوان با ورزش کاهش داد. ورزش سبب حفظ تودهی عضلانی بدن و افزایش مصرف انرژی پایه میگردد. همچنین از یبوست و بیماریهای قلبی- عروقی جلوگیری می کند که بعداً به آن اشاره خواهد شد و بدین ترتیب پدیدهی سالمندی را به تأخیر میاندازد.
3- مصرف بیواسطه و مستقیم اسیدهای چرب
میدانیم که اکثر بافتهای بدن از گلوکز (قند خون) به عنوان سوخت اصلی خود استفاده میکنند.
یکی از وظایف دستگاه گوارش و کبد این است که مواد غذایی دریافت شده را هضم و جذب کرده و در نهایت، قسمتی از آن را به شکل گلوکز برای مصرف بافتها و سلولهای بدن وارد خون کند.
برای ورود گلوکز به درون سلول و مصرف آن، وجود هورمون انسولین ضروری است. انسولین هورمونی است که از افزایش قند خون جلوگیری میکند. این هورمون از آب شدن چربی بدن و آزاد شدن اسیدهای چرب از بافت چربی جلوگیری می کند. حتی در صورت مصرف زیاد غذا، به ذخیره شدن انرژی به صورت چربی نیز کمک میکند.
اما عضلات در حال فعالیت از این امر مستثنی هستند و میتوانند بدون نیاز به انسولین، انرژی خود را علاوه بر گلوکز از اسیدهای چرب نیز تأمین کنند. این امر باعث میشود سطح انسولین خون کاهش یابد و باعث ذوب شدن تودهی چربی و آزاد شدن اسیدهای چرب از آن می شود که به نوبهی خود توسط عضلات به مصرف خواهند رسید.
4- تأثیر مثبت در بیماران دیابتی و کاهش مقاومت به انسولین
در بیماران دیابتی نوع دو، انسولین وجود دارد اما قادر به عمل نیست که اصطلاحاً به آن «مقاومت به انسولین» گفته میشود.
مشخص شده است که بافت چربی، گیرندهی عمدهای برای انسولین ندارد و به طور بارزی باعث مقاومت به اثرات انسولین و در نتیجه بالا رفتن قند خون و عوارض ناشی از آن میشود.
ورزش با کاهش بافت چربی و افزایش میزان سوخت و ساز بدن، مقاومت به انسولین را کاهش داده و باعث بهبود عملکرد گیرندههای انسولین شده و سطح گلوکز خون را کاهش میدهد.
حتی در بیماران دیابتی نوع یک که در بدن آنها انسولین وجود ندارد یا به میزان کافی ترشح نمیشود، ورزش با افزایش میزان متابولیسم و مصرف انرژی، سطح گلوکز یا قند خون را کاهش می دهد و بدین ترتیب نیاز به انسولین تزریقی یا رعایت رژیمهای بسیار سخت و محدود از قند و انرژی را در این افراد کمتر می کند.
5- کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی- عروقی و سکتههای مغزی
ورزش باعث کاهش اسیدهای چرب آزاد خون و افزایش کلسترول خوب یا hdl میشود. بدین طریق پدیدهی آترواسکلروز یا تنگ شدن عروق بدن از جمله عروق قلبی و مغزی به تأخیر میافتد و هیچگاه به حد بحرانی و انسداد (که در این صورت شاهد سکتههای مغزی یا قلبی خواهیم بود) نمیرسد.
همچنین باعث کاهش مقدار تری گلیسیرید و کلسترول بد یا ldl خون میشود که همگی آنها در آترواسکلروز یا تنگ شدن عروق نقش دارند.
6- افزایش حجم گردش خون موثر بدن و جلوگیری از ترومبوز (لخته شدن خون) در سیاهرگ عمقی پا
فعالیت بدنی و تحریک زیاد باعث افزایش حجم گردش خون موثر و جلوگیری از رکود خون در سیاهرگ عمقی پا میگردد و جریان خون را در کل عروق بدن افزایش میدهد، از جمله بازگشت خون را زیاد میکند. بدین طریق احتمال ترومبوز یا لخته شدن خون در سیاهرگ عمقی پا، که خود میتواند منشاء لختههای آزاد خون(آمبولی) و گیر افتادن در رگهای دیگر بدن از جمله عروق مغز و قلب باشد، کاهش مییابد.
7- تقویت سیستم قلبی- عروقی، دستگاه تنفسی و سیستم ایمنی
با افزایش فعالیت بدنی، نیاز بافتها و سلولهای بدن به اکسیژن و مواد مغذی افزایش مییابد. برای تأمین این نیاز و نیز برای دفع مواد زاید تولید شده ی بیشتر توسط سلولها، جریان خون و فعالیت قلب و تهویهی ریوی زیادتر میشود. همچنین عضلهی قلب با قدرت و سرعت بیشتری خون را پُمپ میکند و فعالیت دستگاه تنفس نیز با افزایش عمق و سرعت تنفس، افزایش مییابد.
در صورت داشتن برنامهی ورزشی مرتب در زندگی روزانه، به تدریج عضلهی قلب و دستگاه تنفس در اثر تمرین قویتر شده و سلامتی فرد را تضمین میکند.
همچنین با فعالیت بدنی، تعداد گلبولهای قرمز و سفید خون و بهطور کلی حجم خون و عناصر خونی دخیل در سیستم ایمنی بدن، افزایش مییابد و به عملکرد بهتر سیستم ایمنی بدن کمک میکند.
8- اثرات مثبت بر سیستم گوارشی
شناخته شدهترین اثرات ورزش در سیستم گوارشی بدن، افزایش حرکات روده و جلوگیری از یبوست مزمن است. به همین خاطر بیماران جراحی شده را در اولین فرصت پس از جراحی، به راه رفتن تشویق میکنند تا حرکات گوارشی سریعتر باز گردد و از یبوست جلوگیری شود. همچنین بیمار قادر به تحمل تغذیهی خوراکی باشد.
از عوارض نامطلوب یبوست میتوان به چاقی و بیماریهای رودهی بزرگ از قبیل دیورتیکولوز، بواسیر و حتی سرطان رودهی بزرگ اشاره کرد که به سادگی با ورزش قابل پیشگیری هستند.
دکتر هاتف شجاعی
اهمیت ورزش برای معلولین
ورزش باید در برنامه روزانه هر فردی وجود داشته باشد، اما برای افراد دچار معلولیت، اهمیت ورزش بیشتر است. ورزش معلولان با توجه به نوع معلولیتی که دارند و اینکه کدام بخش از بدن و عضلات آسیب دیده باشند، مسایل خاص خودش را دارد....
فرد معلول باید برنامه ورزشی مناسب با وضعیت بدنی اش داشته باشد. از آنجا که هر معلولیتی خصوصیات خاص خودش را دارد، تقریبا ناممکن و غیرمعقول است که همان برنامه ورزش افراد عادی را به معلولان توصیه کرد.
با توجه به نوع و شدت معلولیت، همیشه باید به عوامل خاصی مانند وضعیت تناسب اندام فعلی، چگونگی تطبیق دادن حرکات برای فرد به طوری که بتواند بدون خطر آنها را انجام دهد و از آسیب ها پیشگیری شود، مدت زمانی که هر تمرین باید طول بکشد و نشانه های هشداردهنده هنگام انجام تمرین ها توجه داشت.
برخی از داروهایی که فرد معلول مصرف می کند، ممکن است توانایی او را برای انجام فعالیت های جسمی یا پاسخ جسمی او را به ورزش تغییر دهند بنابراین لازم است قبل از تدوین یک برنامه ورزشی برای این افراد، بدانیم داروهای مصرفی شان چیست.
ورزش برای ویلچرنشینان
برای معلولان ویلچرنشین انجام ورزش های مقاومتی برای بهبود قدرت بالاتنه و کمک به کاهش احتمال آسیب توصیه می شود. برای انتخاب بهترین گزینه ورزشی، با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید.
اگر بخواهید به طوری جدی تر به ورزش بپردازید، باید به فکر استفاده از تجهیزات ورزشی تخصصی معلولان باشید. در حال حاضر ماشین های جدیدی برای تمرین های قدرتی که برای افراد ویلچرنشین طراحی شده اند وجود دارد. همچنین می توانید از دستگاه hand cycler و سایر تجهیزات برای تقویت دستگاه قلب و عروق استفاده کنید، اما نداشتن تجهیزات خاص نباید شما را از ورزش بازدارد.
اگر می توانید بالاتنه تان را حرکت دهید، تمرین ساده ای انجام دهید: بازوهایتان را مستقیم جلوی بدنتان بالا ببرید و چند ثانیه به این حالت بمانید و بعد آنها را پایین بیاورید. بعد بازوهایتان را از پهلوها تا حد شانه بالا بیاورید، مدتی در این حالت بمانید و بعد آنها را پایین بیاورید. این حرکات را 15 تا 20 بار انجام دهید. بعد که قدرت بدنی تان بیشتر شد، می توانید این حرکات را با وزنه انجام دهید. تمرین های تخصصی تر برای بالاتنه شامل حرکت بالاانداختن شانه، پرس سرشانه و حرکت جلوی بازو است.
اگر می خواهید وارد عرصه ورزش های رقابتی شوید، می توانید انواع ورزش های سازمانی از بسکتبال گرفته تا تیروکمان را امتحان کنید.
تمرین های کششی و انعطاف پذیری نیز برای کاهش خطر آسیب ها اهمیت دارند. به خصوص باید همه عضلات عمده در بالاتنه شامل شانه، بازو، پشت و گردن را تحت کشش قرار دهید.
نکته هایی برای شروع ورزش
پیش از شروع برنامه ورزشی باید به پزشک مراجعه کنید تا از لحاظ جسمی معاینه شوید و مجوز انجام تمرین ها را بگیرید.
ورزشی را انتخاب کنید که از آن لذت می برید؛ ورزش آبی ورزش با موسیقی، تمرین در سالن ورزشی و... حتی می توانید تمرین ها را به صورت درازکش در تختخواب، پیش از شروع کارهای روزمره انجام دهید.
ممکن است هنگام انجام این برنامه ورزشی، احساس ناامیدی داشته باشید و فکر کنید که این ورزش ها به شما کمکی نمی کند. به این احساس توجهی نکنید و مثبت باشید و مثبت بمانید.
در جلسه های اول تمرین ها، بیش از حد به خود فشار نیاورید و تمرین ها را مرتب انجام دهید و به تدریج شدت آنها را بیشتر کنید. در انجام تمرین ها از روش های درست و مناسب استفاده کنید.
به «صدای» بدنتان که با شما «صحبت می کند» گوش دهید.
مربی شخصی یا فیزیوتراپیست؟
فرد معلول در شروع برنامه ورزشی اش باید یک مربی شخصی یا فیزیوتراپیست داشته باشد. چنین مشاوری به او کمک می کند تا حرکات را درست و در وضعیت بدنی درست انجام دهد، شمار حرکاتی که در هر بار تکرار می کند درست باشد و تمرین ها را به نحوی انجام دهد که آسیب نبیند.
بهتر است با مربی شخصی یا فیزیوتراپیست?تان درباره اینکه چه اهدافی دارید و به چه وضعیت بدنی ای می خواهید برسید، صحبت کنید. مربی یا فیزیوتراپیست می تواند بازخوردی درست درباره نحوه انجام تمرین ها به شما بدهد.
مربی شخصی معمولا به تناسب اندام و تمرین های قدرتی شما توجه دارد و معمولا در سالن های ورزشی یا ماساژ یافت می شود. فیزیوتراپیست معمولا در مراکز درمانی برای دادن تمرین های توانبخشی پس از عمل جراحی برای مدت معینی پس از مرخص شدن بیماران کار می کند.
بهتر است شخصی را انتخاب کنید که با او راحت تر هستید و دانش تخصصی درباره وضعیت بدنی و بیماری شما دارد.
مساله اصلی در ورزش برای افراد دچار مشکلات بینایی یا شنوایی، ایمنی است. مانند هر فرد مبتدی دیگری، باید به آهستگی با تمرین های هوازی تقویت کننده دستگاه گردش خون و یک برنامه روتین تمرین با وزنه ورزش را شروع و اطمینان حاصل کنید که تمرین ها را به شکل درست انجام می دهید.
ورزش برای ناشنوایان و نابینایان
افراد دچار نقصان شنوایی یا بینایی، با موانع زیادی در زندگی روزمره مواجهند و این مشکلات هنگام ورزش بیشتر هم می شود.
مساله اصلی در ورزش برای افراد دچار مشکلات بینایی یا شنوایی، ایمنی است. مانند هر فرد مبتدی دیگری، باید به آهستگی با تمرین های هوازی تقویت کننده دستگاه گردش خون و یک برنامه روتین تمرین با وزنه ورزش را شروع و اطمینان حاصل کنید که تمرین ها را به شکل درست انجام می دهید.
یک گزینه، پیوستن به یک باشگاه ورزشی و استفاده از برنامه های تمرینی و تمرین دهنده است. تمرین دهنده می تواند شما را در سالن ورزشی هدایت کند و در استفاده از تجهیزات به شما یاری برساند. اگر علاقه مند به ورزش در فضای بیرون هستید، می توانید به برنامه های فدراسیون های ورزش معلولان بپیوندید که منابع لازم برای کمک به ورزش نابینایان و ناشنوایان را در اختیار دارند.
ورزش در خانه
اگر معلولیت شما به نحوی است که امکان ورزش در خانه را دارید، می توانید تجهیزاتی از این قبیل تهیه کنید:
*تجهیزات وزنه زدن
* وزنه دست و مچ
* باندهای الاستیک
* تشک ورزشی
*توپ ورزشی در انواع اندازه ها و وزن ها
اگر روی صندلی چرخ دار می نشینید، فراموش نکنید باید از ترمز ها و پایدارکننده های مناسب برای ثابت کردن این صندلی یا نیمکت ورزشی هنگام تمرین استفاده کنید.
ممکن است نیاز به باندهای ولکرو (چسبنده) با اندازه های متفاوت برای بستن وزنه به مچ یا دست یا پایدار کردن تنه برای حفظ موقعیت آن هنگام ورزش داشته باشید.
فرآوری: امین سیگاری
بخش ورزشی تبیان